यूक्रेनी कवि वसील स्तूस का हिंदी कविता – (अनुवाद)

मूल कविता : वसील स्तूस

अनुवाद : यूरी बोत्वींकिन

Ярій, душе…

Ярій, душе. Ярій, а не ридай.
У білій стужі сонце України.
А ти шукай — червону тінь калини
на чорних водах — тінь її шукай,
де горстка нас. Малесенька щопта
лише для молитов і сподівання.
Усім нам смерть судилася зарання,
бо калинова кров — така ж крута,
вона така ж терпка, як в наших жилах.
У сивій завірюсі голосінь
ці грона болю, що падуть в глибінь,
безсмертною бідою окошились.

*****

मूल कविता : वसील स्तूस

भड़को तुम, मेरी आत्मा…

भड़को तुम, मेरी आत्मा, छोड़कर सिसकियाँ।
यूक्रेन का हृदय खा गई श्वेत जाड़ों की गहराई,
फिर भी तुम खोजो गेल्डर रौझ की लाल परछाई,
स्याह जल में उसकी खोजो झलकियाँ,
जहाँ हम लोग हैं एक मुठी भर बस
प्रार्थनाओं-आशाओं भर के लिए जन्मे,
पहले से ही लिखी मृत्यु लिए मनमें।
वह क्या है न, उस गेल्डर रौझ की एक-एक नस
हमारे ही जैसे भड़कालू रक्त-भरी है।
विलापों की श्वेत आँधियों में
पीड़ा की गुच्छियाँ गहराइयों में
अमर दुख बनकर स्थिर खड़ी हैं।

*****

अनुवाद : यूरी बोत्वींकिन